Den Helder en bestuurscrisis zijn bijna inwisselbare begrippen geworden, zeker voor mensen van buiten. Halen we de landelijke pers weer eens, dan is dat dankzij het bestuurlijke- en politieke geklungel in onze verder zo fijne stad.
Nou heb ik tegenwoordig niet zo veel zin meer om me hierover druk te maken. Mijn politieke houdbaarheid is immers al lang verstreken. Ik maak reeds negen jaar geen deel meer uit van het gemeentebestuur. Maar toch word ik er in park of kroeg steeds weer op aangesproken. Veel mensen denken blijkbaar dat je voor het leven in de raad zit! De gedachte alleen al…
Toch noopt het mij nu tot een reactie. Ook in mijn tijd deden zich crises voor. Vooral in mijn laatste raadsperiode van 2002 tot 2006, rond vermeende ambtelijke fraude, aanranding en gestolen klatergouden kettinkjes: een beschamende vertoning!
Het was vroeger dus niet altijd beter, maar zoals het de laatste jaren toegaat, slaat alles. Ter relativering van het ondermaatse gedrag van de huidige Helderse politici, zijn er ook vergelijkbare akkefietjes elders, maar toch moet ik erkennen, dat het nu wel heel goed mis is.
Waaraan het allemaal ligt? Ik zou het niet weten. Is er iets mis met de moraliteit van de huidige generatie pluchetijgers? Zijn het opportunisten, baantjesgasten, gefrustreerde ijdeltuiten, die naar erkenning smachten? Zegt u het maar. De politiek van nu lijkt stuur- en richtingloos.
Lokale partijen lijken daar debet aan te zijn: wat is de Stadspartij? Is zij links, is zij rechts? Zij is vooralsnog vooral anti. Anti nieuw stadhuis, maar in de praktijk vooral anti goed bestuur. Wat zijn dat voor mensen? Hebben ze allemaal een dubbele agenda? Je zou er om moeten lachen als het niet zo in- en in triest was. Of zal het lachen ons vergaan nu ook Wiek, de zoon van ex raadslid Dirk Gorter, zich warm loopt voor het pluche?
Gerard Hoekmeijer