Het Basisinkomen
Een paar jaar terug las ik in krantenartikelen over de ‘banen apocalyps’.
Dat klonk nogal dreigend en het sloeg op het massaal verdwijnen van banen in de financiële, administratieve en detailhandelsectoren door de IT revolutie. Er werd een ‘kaalslag’ voorspeld bij vooral de middeninkomensgroepen, met massale werkloosheid en verarming als gevolg.
In dit licht is het verhogen van de pensioenleeftijd.
Voor het eerst sinds eind jaren tachtig wordt het begrip ‘basisinkomen’ weer genoemd als mogelijke en zelfs noodzakelijke oplossing voor de geschetste problematiek. Ha! Daar was ie weer, dat stokpaardje van de PPR uit de jaren zeventig.
Canadees experiment
En opeens kwam bij de VPRO wetenschapper Rutger Bregman in beeld met een documentaire over het basisinkomen, waaruit bleek dat daarmee zelfs was geëxperimenteerd, begin jaren zeventig in Canada.
Een experiment dat in de praktijk goed leek uit te pakken, ware het niet dat een nieuwe rechtse regering er de stekker had uitgetrokken. Het idee basisinkomen staat dus gelukkig weer hoog op de maatschappelijke agenda. Noemde je het in de neoliberale jaren negentig, dan werd je voor een malloot aangezien. Het is net als met mode: als je maar lang genoeg wacht zijn die belachelijke wijde (soul)pijpen weer hot, pardon…..vet cool. Ik oefen alvast op mijn ‘atoomkuif, met kippekont en tochtlatten’ om er op het juiste moment Rock’n’Roll proof uit te zien. De conclusie van dit alles: de pensioenleeftijd moet met terugwerkende kracht omlaag worden gebracht. Stop je niet vroeg genoeg met werken om een jongere je baan te bieden, wordt je net zoals in de jaren tachtig (de VUT) onmaatschappelijk gedrag toegedicht.
Briljant idee
Nu nog slechts wachten tot het briljante idee uit mijn jeugdjaren op de agenda wordt gezet: met pensioen na je schooltijd en pas na je 40ste werken! ;-)
Gerard Hoekmeijer
——————————————————————————————————————————