Er was eens een groep van 31 reizigers. Zij wilden mooie bestemmingen bereiken, maar moesten daarvoor een moeilijke weg afleggen.
Zij maakten hun reisdoelen bekend en welke route zij wilden volgen. Ze vroegen wat de andere mensen in de stad daarvan vonden. Die gaven hun mening. Een meerderheid van de 31 reizigers werd het eens en ging enthousiast op pad. Het andere deel (dat vroeger de weg gewezen had) volgde mokkend op afstand. Zure opmerkingen makend omdat zij hun zin niet gekregen hadden.
Degenen die het met elkaar eens waren, gingen ‘s avonds allemaal slapen. ‘Allemaal’ dachten zij. Een gedeelte bleef echter wakker en ging van het afgesproken pad af! Daar troffen zij de mokkende groep die op afstand volgde, en maakten daar stiekem andere afspraken mee.
De volgende morgen ging de groep weer vrolijk op pad. Zij vroegen aan elkaar: ‘Zijn we het nog steeds eens over dit pad?’ ‘Natuurlijk!’ zei iedereen en hand in hand gingen zij verder. De bedriegers in de groep lachten echter in hun vuistje en dachten ‘die sufferds hebben niets in de gaten.’
Dit patroon ging een tijdje door. Samen op weg, maar wel stiekeme uitstapjes van een deel van de groep, terwijl de rest sliep. Bij deze uitstapjes ging zelfs een hooggeplaatste uitvoerder van BW mee, het Burgerlijk Wegwijsbureau, die was aangesteld om de plannen van de groep te realiseren.
Tot op een morgen de slapers wakker werden en ontdekten dat een deel van de groep weg was. Het enige wat zij vonden was een berichtje waarop stond ‘wij gaan niet verder met jullie, maar met de groep die op afstand volgde.’ De slapers bleven verbijsterd achter en vroegen zich af; ‘waarom hebben zij niets gezegd? We hebben herhaaldelijk gevraagd of we het eens waren!’ En waar was de Grote Burger Gids, degene die de regie had over alle 31 reizigers? Had hij misschien ook meegedaan aan de nachtelijke bijeenkomsten?
Niet alleen de bedrogenen bleven verbijsterd achter, maar ook diegenen die op deze reizigers gestemd hadden en een ‘recht door zee’ koers wilden. Ook diegenen die de hoop op een mooie bestemming allang opgegeven hadden en niet meer stemden op welke groep dan ook. En óók voor de uitvoerders die aangesteld waren om de plannen te realiseren kwam dit als een donderslag bij heldere hemel. Zij werden bedankt nadat zij ruim een jaar hard gewerkt hadden.
Dit verhaal kent een aantal verliezers, maar de grootste verliezer is de stad waar dit verhaal zich afspeelt en haar inwoners. Een stad die zo vurig hoopte op een nieuwe politieke cultuur waarin machtspolitiek en gekonkel plaats zouden maken voor positivisme en samenwerking.