Weer een klimaattopconferentie (mooi scrabblewoord!). Nu, na Rio, Kopenhagen of waar dan ook, in Parijs. De lichtstad die helaas op tragische wijze de voorpagina’s blijft domineren. Een klimaattopconferentie dus, voor de zoveelste keer.
Ik geef eerlijk toe: ik lees niet alles - sterker nog - ik sla de vele artikelen, die er terecht aan gewijd worden meestal over. Als je twaalf jaar GroenLinks en acht jaar haar niet minder milieubewuste voorgangers in de Helderse gemeenteraad hebt vertegenwoordigd, is dit een nogal rare bekentenis. Maar het is wel zo.
Het milieu! Ik heb er altijd een pest aan gehad. Ik werd lid van een radikaal linkse partij (de PSP) om mijn basale behoefte aan rechtvaardigheid voor de mensheid te bevredigen. Komt daar opeens zo’n Club van Rome, met allemaal wetenschappers van naam en faam (ik kende niemand), die het ‘vijf voor twaalf verklaarde’. Voor dezelfde mensheid dus, want het milieu (nooit van gehoord!) ging zogezegd ‘naar de Filistijnen’ en alle fossiele brandstoffen waren bijna op.
Ik had net een aftandse Renault 4 aangeschaft, mijn eerste auto, die – terugkijkend – zeer milieubelastend was vanwege een lekke koppakking, die om de tachtig kilometer een liter carterolie kostte. En dat nog buiten het benzinegebruik! Maar, je was gelukkig met zo’n wagentje toen, je was immers “King of the road”. Niet veel later bleek er bijna niets leuks meer te kunnen, allemaal vanwege het milieu.
We waren gek van motorrijden en motorraces. Fout! Volgens het provinciale verkiezingsprogramma van de PSP moest het helemaal óver zijn met deze decadente vorm van milieumisbruik. Exit het circuit van Zandvoort. Maar, als jonge, serieuze wereldverbeteraars schikten wij ons in ons lot. De teloorgang van de natuur, van de planeet, de toekomst van onze kinderen, die ging uiteraard voor.
Wat ergerde ik mij later aan VVD’ers, die helemaal geen last van dergelijke dillema’s hadden. Want zij bleken geen milieuprobleem te kennen, of ontkenden het gewoon. Na ons de zondvloed! Lekker makkelijk. Ook CDA’ers, ‘de zelfverklaarde rentmeesters van God’, lieten als puntje bij paaltje kwam het liefst Zijn water over de akkers vloeien.
Gerard Hoekmeijer